Ik ben op een conferentie en luister naar Nelleke Noordervliet. Ze pakt me in mijn nekvel en plant me in een zeventiende-eeuwse trekschuit naast Menno Molenaar, student in de medicijnen. Ik ga met hem mee in die trekschuit, op naar het anatomisch theater. Met in het ruim een lijk. Daar zal een fameus professor in …
Dit gedicht is qua taalgebruik niet zo toegankelijk, maar ik heb het dan ook gekozen voor de gedachte. Die gedachte is tegenstrijdig in een wereld die stelt dat ‘rouw zo persoonlijk is als je vingerafdruk’. Soms, voel ik, is het goed om mijn eigen persoonlijke vingerafdruk even te laten voor wat hij is. En me …