Dit gedicht werd voorgelezen door een weduwe in een uitvaart die ik verzorgde. Met haar man had ze veel gewandeld en het wandelen was een belangrijk thema in de uitvaart. Na het voorlezen zette zij de wandelschoenen van haar overleden man op zijn kist. Een sterk, en tegelijk schrijnend kwetsbaar gebaar. Afscheid van hun wandelingen, …
Ik geloof dat ieder mens een onverwoestbare kern heeft. Een kern die wil leven en die helpt om de slagen van het leven te incasseren. Jij hebt ook zo’n kern. Die kern wil ik aanspreken als ik met jou aan een ritueel of een herinnering werk. Want alleen als die kern erbij betrokken is, kun …
Gedicht: De wind is het al begonnen De wind is het al begonnen je profiel te slijpen, je haar te fronsen je ogen donker aan te blazen de wind is het al begonnen het papier om mij los te maken mij uit te pakken, om te woelen. Er is iets groots, iets wilds en rustigs …
Het leven van Warner Prevoo leek een vuist vol mikadostokjes. Een stokje voor arts, voor zoon, voor vader, voor (ex-)partner, vriend: allemaal overzichtelijk op hun eigen plek. Ineens komt daar één stokje bij: kankerpatiënt. Dan dondert die vuist vol stokjes over tafel. Trek er één uit en de hele berg begint te schuiven. Hij is …