Een gedicht voor een ongeboren kind: Het moet groeien, van Gerrit Kouwenaar.
Een kind moet groeien om tevoorschijn te komen en alles te benoemen.
Wat vanzelf spreekt, zelf uitspreken.
Namen geven. Het moet zich voegen in de loop van het leven. Met gewoon handen en een hoofd dat zich neerlegt.
Uiteindelijk.
En zo gewoon als het hier staat zal het zijn. Komen en gaan. En daar vrede mee hebben.
HET MOET GROEIEN
Het moet groeien
het moet groot worden
deze geschreven woorden
moet het kunnen spreken, straks
het moet de vliezen die het nu omsluiten
in het boek kunnen nalezen en
naamgeven
het moet groot worden, niet om
de wereld groter te maken
maar kleiner
het moet gewoon handen hebben
die als een volmaakte machine
bijna volmaakt zijn, een hoofd
dat zich denkend neerlegt
als het grijs en tijd is –
Gerrit Kouwenaar
uit: Vallende stilte. Querido, Amsterdam, 2008
Met dank aan Sirius Boessenkool voor de toestemming om een echo van haar ongeboren zelf te gebruiken.
Meer gedichten over dit thema vind je hier.
Wil je zien wat ik voor je kan doen als jij afscheid van een dierbare moet nemen? Kijk dan hier.