Uit je handen valt de avond… Uit je handen valt de avond, knikker in een schaal. We kijken er langdurig naar. Dan ligt hij stil, wij ook. Het duister trekt vanuit de hoeken op en overwint. Eén onheilspellend ogenblik lang is er niets, houdt het huis zijn adem in en wacht. Nu richt zich op, …
Het boek Winter in Gloster Huis van Vonne van der Meer riep bij mij een verbijsterde reactie op.In plaats van een recensie heb ik een alternatief einde voor het verhaal geschreven. Als je het boek al gelezen hebt, lees dan door. Heb je het nog niet gelezen, lees het dan eerst en kijk dan wat …
Winter langzaam glijden hier de uren in een bestaan waarin het spreken al bijna onmogelijk het lachen ongehoord is het zwijgen een ziekte een bestaan waarin de nachten wakend worden doorgebracht wachtend op wat niet komt dromend van rumoerige trottoirs en teder geruzie onder de bruggen langzaam sneeuwt de voortuin vol en een vreemd samengaan …
“Erover praten helpt.” Ik herinner me het opschrift op de linnen tassen van het Vrouwensteunpunt Leiden in de jaren 90. Voer voor overdrijving in onze vrouwenstudiegroep. In de emmer met muurverf gestapt? Erover praten helpt. Zonder sleutels voor de voordeur terecht gekomen? Erover praten helpt. Niet meteen met een oplossing komen (in het feministisch paradigma …
Maak kennis met Sandra Pankhurst, Trauma Cleaner. Zij maakt de huizen schoon van mensen die het leven boven het hoofd gegroeid is. Mensen die leven in hun afval en er geen afstand van kunnen doen; die met alle kranten, uitwerpselen en lege flessen een beschermende laag om zich heen hebben gebouwd. Huizen van mensen die …
Dit gedicht werd voorgedragen bij een uitvaart die verzorgd werd door een collega. De overledene was zelf schilderes en haar schilderijen waren de entourage van de uitvaart. Mijn collega vond het gedicht zo mooi dat ze het met me deelde. En ik deel het graag weer met jou, die dit leest. Het laatste landschap van …
Eén van de bijtendste scènes over voltooid leven die ik ken, komt uit de film Mar Adentro. Ramon, een vijftiger, vanaf zijn 17e op bed met een dwarslaesie, heeft een euthanasieverzoek gedaan. Een pater, ook met een dwarslaesie, komt naar zijn huis om hem daarvan te weerhouden, maar blijft met rolstoel en al steken in …
Wat is hier mooi aan? Zicht op een nieuw leven als dit leven vol plannen en getallen voorbij is. Het afscheid is geen afscheid in het niets. Het is een afscheid op weg naar anders, genezen van gehavendheid. Je naam op aarde is vergeten, als jij vernieuwd en herschapen bent. Ik las dit gedicht op …
Wat is hier mooi aan? De manier waarop de ‘ik’ omgaat met het vooruitzicht om een vorm van dementie te krijgen. Geen ontsnappen aan, maar ook geen voltooid leven. Eerder een nieuw leven. Je moet beloven dat je /me een leven geeft, zegt hij. Doe alles, lieg mijn leven bij elkaar. En zeg dat je …
Dit gedicht stuurde mijn lievelingsoom mij, handgeschreven, om zijn gevoel over oud zijn te delen. Soms moet je je toevlucht nemen tot de taal van een grote dichter om je gevoel uit te drukken, omdat die de toon beter treft dan je zelf ooit zou kunnen. Sailing to Byzantium That is no country for old …