Het begon met een telefoontje van een vrouw over het overlijden van haar oma. Haar zoontje van 3 had tijdens het condoleancebezoek met zijn nichtjes ‘begrafenisje’ gespeeld met de theelepeltjes en wat ze verder konden vinden. Een oudtante, zus van de overleden oma, had daar zoveel aanstoot aan genomen dat het bijna op een familieruzie …
Toen we tijdens de lockdown in (nood-)gedwongen isolatie moesten, protesteerde ons limbisch systeem, dat geborgenheid en huidcontact nodig heeft. Mijn dochter noemde dat ooit ons poezenbrein, dat instinctief zoekt naar een veilig plekje. Nog los van de snelheid waarmee naar oplossingen werd gezocht om werkprocessen vooral doorgang te laten vinden (en de zorg die dat …
Een bijzonder troostrijk gedicht vind ik Voortdurend nu, van Esther Jansma. Wat hier mooi aan is zit in de relativering van het nieuwe en de inbedding van het nieuwe in het oude. Het is niet nieuw, het was er al, en het is desondanks te koesteren. Een archeoloog graaft een kapotgevallen beker op, scherven met …
Even Door de open ramen ademt ontspannen het huis. Ik zie mijn vrouw voor de spiegel een rode blouse passen – verwachting maakt haar ogen jong als de eerste dag. Ik hoor het kind de trap op komen met een mond vol vragen. Buiten in de zomerdroogte zijn alle geluiden rond en verend. Aan lange …