Wat is hier mooi aan? De beeldenstorm. De loop van het leven. Feestelijk en ongericht dwarrelen als confetti. Maar toch een beverig lied langs de randen van je dag laten fluiten. Het lijkt op Heidegger lezen, zoals ik dat leerde van een collega met meer ervaring in het ‘door je oogharen lezen’. Niet te precies, …
Een gedicht voor een sombere herfstdag met ruimte en tijd genoeg voor een beetje melancholie en zelfbeklag. Aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood, terwijl de landerijen en de steden gestaag langs het beslagen treinraam gleden en het om beurten miezerde en goot. Al menig lief is langer overleden dan dat ze mij …
Wat is hier mooi aan? Het ademloze moment van afscheid. Het is geen afscheid, maar een pauze. De dood is een komma in het verhaal. Lees maar. Het zal wel donker zijn, en stil, als je er niet meer bent. Misschien zo stil en donker als het ademloos moment waarop het zaallicht dimt voordat de …
Wat is hier mooi aan? De nuchterheid. Alle muren van angst, zorg en eufemismen kunnen neer. Het is wat het is. Geen geld uit de zak klopperij, geen op de borst klopperij van artsen die vechten tegen kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom …