Stervelozen Toen ik mijn dochter voorlas uit het Nachtverhaal van Paul Biegel en we op het punt kwamen waar een hommel op een blad zat, stief en een ding werd, legde ze haar hand op het boek. “Waarom werd hij een ding?” vroeg ze. “Omdat hij dood ging.” antwoordde ik. “Als ik dood ga, word …
Zo zal ik je noemen, zo zal ik je noemen met een naam, die ik nog kleuren moet, een naam, die, denk ik, nooit een bijklank van vergeten heeft gehad, begeerlijk, bedoel ik, zuiders en mediaevaal, lichamelijk maar eeuwig, eeuwig, zonder einde, zonder einde, zonder einde, zo zal ik je noemen, argeloos, zo zal ik …
Wat is hier mooi aan? De verwachting. Het gedicht heeft het over een pasgeboren kind. Het zou ook een pas overleden geliefde kunnen zijn. Iemand die aan gene zijde is wakker geworden. Een witte ochtend, eerste dooi de lucht wit-grijs, egaal gespreid en aan de lange horizon welt nu een witte zon. Geen wind, beweging …
Terwijl het debat over de nieuwe wet op de orgaandonatie op zijn hoogtepunt was, las ik een studie over de manier waarop onze voorouders in het Stenen Tijdperk omgingen met de dood. Vrijwel niets kwam overeen. De dood was daar alom aanwezig. De dood kwam onverwacht en snel: een bevalling kon je dood betekenen. Een …